ยุคนี้การลงทุนชนิดใดมีความเสี่ยงค่อนข้างน้อยแต่ได้ผลตอบแทนค่อนข้างคุ้มค่าครับ

ในความเป็นจริงแล้วถ้ามีเงินสดเหลืออยู่ ทั่ว ๆ ไปแล้ว ผลตอบแทนกับความเสี่ยงจะแปรตามกันครับ เสี่ยงมากก็ผลตอบแทนอาจมาก หรืออาจเสียมาก เสี่ยงน้อยก็ผลตอบแทนน้อย แต่ก็มักจะไม่ค่อยเสีย

โดยทั่ว ๆ ไปแล้วถ้าคนเรามีช่องทางในการทำธุรกิจและมีเงินกับเวลาเหมาะสมละก็ทำไปเลยครับเพราะนั่นทำให้ได้ผลตอบแทนสูง และเราเป็นคนควบคุมความเสี่ยงต่าง ๆ ด้วยตนเอง เรารู้ว่าเรากำลังเจอกับอะไร เราปรับปรุงมันได้ เราแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้ด้วยตนเอง

แต่ในปัจจุบันหลาย ๆ คนอาจพบว่าการแข่งขันสูงมากจนไม่สามารถเปิดธุรกิจใหม่ได้ และยังมีหลาย ๆ คนที่มีเงินเหลือ แต่ไม่มีเวลาที่จะทำธุรกิจเพิ่ม และได้แต่ปล่อยให้เงินจมอยู่กับที่โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไร ฝากแบงค์ไว้ก็ถูกเงินเฟ้อกินหมด เป็นต้น

ดังนั้นก็ต้องหาวิธีอื่น ๆ ในการทำให้เงินงอกเงยขึ้นมา คือจำพวกตราสารหนี้ พันธบัตร และรวมทั้งการลงทุนในหุ้น ส่วนเรื่องทองผมก็เชื่อว่าไม่เวิร์กเช่นกันเพราะในระยะยาวแล้วทองคำให้ผลตอบแทนพอ ๆ กับเงินฝาก (การลงทุนในดัชนีหุ้นยังให้ผลตอบแทนมากกว่าฝากเงินเยอะมากในระยะยาว)

เท่าที่ผมอ่านดูที่คุณเขียน ผมเชื่อว่าคุณตั้งใจจะลงทุนทำธุรกิจของตนเอง ซึ่งก็น่าจะเหมาะที่สุดนะครับถ้าคุณมีทำเลที่ดีอยู่แล้วโดยเฉพาะสำหรับร้านอาหาร

ทีนี้มาถึงความเห็นส่วนตัวผมเรื่องการทำร้านอาหาร ผมว่าร้านอาหารที่จะประสบความสำเร็จได้ ความอร่อยเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ถ้าอร่อยมากจริง ๆ และราคาไม่แพง ต่อให้เปิดร้านริมถนน คนก็ต้องมาตามกิน ทำไปเรื่อย ๆ มีเงินส่งลูกเรียนต่างประเทศ หรือถ้ามีเนื้อที่มีห้องก็ยิ่งรวยเร็วมากขึ้น

รองลงมาคือเรื่องทำเล ซึ่งก็สำคัญมากเช่นกัน ทำเลที่ดีคือมีคนเข้าได้เยอะ ไม่ว่าจะหรูไม่หรูแต่คนต้องผ่านไปผ่านมาเยอะไว้ก่อน ถ้าคนเดินผ่านน้อยแต่รถผ่านเยอะก็ได้ แต่ก็ต้องมีที่จอดพอ

ต่อมาคือการประเมินว่าจะทำเมนูกับราคาและแนวของร้านให้เหมาะสมได้อย่างไร เพราะบางร้านอร่อย ราคาไม่แพง แต่ทำอาหารจีนทั้ง ๆ ที่มีแต่คนงานโรงงานอยู่แถว ๆ นั้น ก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จ มีร้านสวนอาหารแกล้มเหล้าอยู่ตรงข้ามรสชาติไม่ได้เรื่องแต่กลับขายดีกว่ามาก เพราะฉะนั้นก็ต้องประเมินว่าคนที่ผ่านไปมาชอบแบบไหน เราก็ทำแบบนั้น

การตั้งราคาต้องให้เหมาะสมกับราคาตลาด ทำเล และการตกแต่งร้านของเราเอง คือคำว่าอาหารมื้อหนึ่ง จะประเมินว่าราคาเหมาะสมที่เท่าไหร่ ก็ต้องประเมินทั้งตัวอาหารว่าคืออะไร อร่อยไหม และการตกแต่งรอบ ๆ ทุกอย่างรวมกัน

อย่างข้าวมันไก่ ต่อให้ร้านสวยขนาดไหนราคาก็ตั้งได้ไม่เกิน 20-30 บาท เพราะมีข้าวมันไก่ที่อร่อยในราคาเดียวกันอยู่ทั่วเมือง แต่ในทางกลับกัน ราดหน้า มีร้านอร่อยอยู่ทั่วเมืองในราคา 20-30 บาทเหมือนกัน แต่กลับมีร้านที่เปิดขายราดหน้าได้ในราคาจานละร้อยบาท และขายดีเสียด้วย เพราะใช้น้ำมันทานตะวัน แล้วก็ผัดตามสไตล์จีน เขาก็ถือว่าราดหน้าของเขาอร่อยพอ ๆ กับของในโรงแรม

ส่วนเรื่อง service mind ผมเชื่อว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับร้านอาหารที่ต้องการสร้าง "ยี่ห้อ" ของตนเอง อย่างเช่น MK, Fuji หรือแม้แต่ร้านอย่าง กัลปพฤกษ์ ก็ต้องคอยอบรมพนักงานอยู่เสมอ ๆ ส่วนร้านอาหารที่อาศัยความอร่อยและราคาเป็นหลัก ไม่ต้องพูดจากับลูกค้า ทำหน้าบูดบึ้งทั้งวัน แต่เสิร์ฟเร็ว รับออเดอร์เร็ว ก็รวยเป็นเทน้ำเทท่าได้

จะเห็นได้ว่าเรื่องการตั้งราคา ทำเล การตกแต่ง เป็นเรื่องค่อนข้างละเอียด และต้องอาศัยเรื่องรสนิยม ความเข้าใจความชอบของลูกค้า และเป็นเรื่องที่ไม่ตายตัว เปลี่ยนได้ตามกาลเวลา เพราะเป็นเรื่องของการตลาด คนขายน้ำดำสีเดียวกันมาเป็นสิบ ๆ ปียังต้องคอยเปลี่ยนวิธีการโฆษณา

จากการที่เราไปลองสำรวจดูคร่าวๆ น่ะ เราว่าคนไม่ค่อยมีกำลังซื้อ

สินค้าทั้งหลายพยายามโละสต็อกด้วยการลดราคา เช่นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เครื่องใช้ไฟฟ้า แต่ก็มีแค่คนไปดูๆ จับๆ แล้วก็ไม่ซื้อ เราคิดว่าถ้าจะลงทุนน่าจะเป็นการลงทุนพวกปล่อยกู้น่ะ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถในการทวงหนี้ด้วย หรือไม่ก็ำธุรกิจส่งออก พวกข้าวสาร ให้จีน เวียดนาม หรือฟิลิปปินส์

เพราะเขากำลังประสบภัยพิบัติ น่าจะได้ราคาดี หรือทำพวกน้ำดื่ม

หาทำเลดีๆ ใกล้ๆ แหล่งชุมชนหรือผู้คนเยอะๆ ก็ไม่เลว เพราะคนเราจะขาดน้ำไม่ได้ แต่มันก็ต้องทนแดดหน่อยถึงจะได้เงินดี หรือไม่ก็ทำพวกร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ ก๋วยเตี๋ยวแคระขายแถวๆ แหล่งคนทำงาน หอพักนักศึกษา แต่ก็ต้องดูด้วยว่ามีกี่ร้านแล้ว

และค่าเช่าที่เท่าไหร่ ค่าแฟรนไชด์เท่าไหร่ ทำแล้วคาดว่าจะขายได้กี่ชามต่อวัน