ทำไมเราถึงเรียกคนไม่เก่งว่าไม่มีกึ๋นล่ะครับ?

มันคงเป็นแค่คำเปรียบเทียบให้ดูตลกมังครับ

จริงๆแล้วคำว่าไม่มีกึ๋น(สำหรับผม)ไม่ได้หมายถึงคนไม่เก่ง

แต่อาจจะหมายถึงคนที่เรียนมาเก่งๆ

แต่ทำงานไม่เป็นสัปปะรดรับประทานก็ได้ครับ

ตัวอย่างเช่นการติดป้ายบอกทาง เขาไม่พยายามคิดแบบคนเดินทาง

แต่มักติดป้ายเพื่อให้เจ้านายที่รู้ทางอยู่แล้วเห็นว่า"ผมทำงานแล้วนะครับ"

ผมคิดว่ากึ๋นเหมือนเครื่องแปลงวัตถุดิบ คือย่อยให้มาหล่อเลี้ยงร่างกาย คนที่ไม่มีกึ๋นจึงมักอยู่ได้จากการเคียวเอื้อง หรือย่อยมาก่อนของคนรอบข้าง..

ขาดคนรอบข้างเมื่อไร ก็ซูบผอมตายแบบเขียด

(อย่าถามผมนะครับ..ว่าตายแบบเขียดมันมีที่มาเช่นไร..เพราะผมก็ไม่ทราบ แหะแหะ)

ผมก็ไม่ทราบ แต่ขอเดา

คงทำนองว่า กึ๊น ใช้สำหรับย่อยอาหาร(คนโบราณรู้?)

ดังนั้น ใครที่ย่อยปัญหาให้มันกลายเป็นเรื่องง่ายดายได้ แก้ปัญหาได้ จึงเรียกว่า มีกึ๊นไว้ย่อยปัญหา เพราะสติปัญญาไว้สำหรับย่อยปัญหากระมังครับ

(มีนิทาน การออกจาก รพ.บ้า ต้องมีการสอบสัมภาษณ์โดยแพทย์และนักวิจัย มี

ผู้ป่วยรายหนึ่งยื่นใบสมัครขอออก และเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ก็ตอบปัญหาได้หมด ผ่านการทดสอบโดยง่าย คณะกรรมการเลยถามว่า "เก่งจัง คิดได้ไง" ผู้ป่วยก็ตอบว่า "ฮ่าๆ ผมใช้กึ๊น" ทางคณะกรรมการเลยให้กลับไปรักษาตัวต่อ อิอิ)

เข้าใจเอาเองนะคะว่า การมีสมองก็คือแค่คิดเป็นอย่างเดียว.. แต่การมีกึ๋นนี่ หมายถึงมีทักษะ,เชาว์ไหวพริบ รู้จักพลิกแพลงด้วยน่ะค่ะ คือไม่ได้มีแต่ปัญญาอย่างเดียวนะ

เหมือนฉลาดแต่ไม่เฉลียวก็ไม่ทันคนอยู่ดีน่ะแหละค่ะ

มีพรสวรรค์แต่ไม่แสวงก็ตันอยู่แค่นั้น

ฉะนั้นฉลาด,มีปัญญาเฉยๆไม่ได้ ต้องมีกึ๋นด้วย ถึงจะเจ๋ง(สำนวนน่ะค่ะ)