คุณคิดว่าบทละครไทยโดยส่วนใหญ่ เป็นบทละครที่ดีหรือไม่?

ก็ดีครับเป็นการสะท้อนภาพของสังคมไทยในแต่ละยุคสมัย ซึ่งบางครั้งเราคิดว่าไม่มีในสังคมแต่จริงๆแล้วหลายๆเหตุการณ์ มีจริงครับ เช่น เรื่องอิจฉาริษยาเป็นต้น

สิ่งที่ควรปรับปรุง ก็คือ การแสดงหรือการนำพาของเนื้อเรื่องที่เข้าถึงมากเกินไป ซึ่งจะได้รับความนิยมการคนไทย อาจเป็นการชี้นำในทางที่ผิดหรือดูหลายๆเรื่องแล้วเกิดพฤติกรรมเรียนแบบ โดยไม่ได้ตั้งใจ เช่นบทการคิดร้าย ต่อคนอื่น ร้ายทั้งบท ร้ายทั้งการแสดง ทำให้สังคมเกิดการคิดร้ายและรุนแรงตามไปด้วย

หรือบทที่ พระเอกจน นางเอกจน พระเอกรวย นางเอกรวย ซึ่งในโลกที่เป็นจริงนั้นมีอยู่น้อย มองในแง่ดีคือการลดชนชั้น แต่ส่วนใหญ่แล้วจะทำให้ทุกคนทะเยอทะยานที่จะหาคนรวย หรือเห็นเงินมากกว่าความสุขของชีวิต

สิ่งที่ควรพัฒนาคือ การหาละครที่เป็นวิทยาศาสตร์มากขึ้น ทั้งการเขียนบท การจัดฉากให้สมจริงสมจัง(เหมือนจริง) ละครที่นำเสนอชีวิตจริงๆ การคิดการแก้ปัญหาของคนในปัจจุบันในทางที่ถูก อาจไม่ต้องนำเสนอทุกแง่มุม เพื่อดึงสังคมให้กลับมาจากการเพ้อฝันบ้าง

ผมมองว่าค่ายกัณตนาพยายามนำเสนอ แต่ยังไม่ดีเท่าที่ควร ผมเองก็ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องบทละครมากนัก แต่เป็นไปได้หรือไม่ว่าผู้ทำละครควรมีที่ปรึกษาที่อยู่ในหลายๆแขนง เช่น เคมี ชีวะ วิศวะ ฟิสิกส์ กฏหมาย พัฒนาชุมชน หมอ นักเรียน ในสาขาต่างๆ

ซึ่งคนเหล่านี้อาจนำพาหรือให้มุมมองที่หลากหลายได้ แต่เป็นการยากเพราะละคร��ือธุรกิจ ทำแล้วขาดทุนคงไม่มีใครทำเราคงต้องปฏิวัติด้วยเวลา เพื่อนพัฒนาละครไปขึ้นไปครับ

ส่วนใหญ่ คิดว่าดี เพราะคงว่างมากมั๊ง..... พูดถึงละครโทรทัศน์หรือ หนังทีวีใช่หรือไม่ ถ้าใช่ ! คิดว่าไม่ดีเท่าไหร่ มีบางเรื่อง เดินเรื่องดี ....... มีข้อคิด มีสิ่งที่สะท้อนสังคมสามารถนำมาเป็นบทเรียนในชีวิตประจำวันได้ แต่............ ส่วนใหญ่ ไม่รู้ว่า ทำไม เรื่องส่วนมาก คล้ายๆกัน อิจฉากัน แย่ง คนรักกัน ........ พูดง่ายๆ คือ เป็นละครสลาย IQ. มากกว่า สิ่งที่ควรปรับปรุง น่าจะมีสาระให้มาก คือควรเปลี่ยนแนวบ้าง ไม่งั้น ก็เหมือนเดิมๆ เช่น หนังฝรั่ง ดูไม่น่าเบื่อ แต่ละเรื่อง มีแนวความคิด เนื้อหาแต่ละเรื่อง บางครั้งเดาไม่ได้ แต่หนังไทย ดูตอนต้น แล้วไปดูเกือบจบ ยังเดาได้

ไม่ใช่ไม่สนับสนุนคนไทยนะ แต่.รู้สึกอยางนั้นจริงๆ

ไม่ดีเท่าไหร่ครับ ผมรู้สึกว่าบางทีมันเล่าเรื่องตรงเกินไปและไม่ได้ใช้ประโยชน์จากเรื่องเล่าหรือสัญลักษณ์ให้เพียงพอต่อการเสริมปัญญาและการดำรงชีวิตอยู่เลย บางคนมักจะเถียงว่าต้องการให้เข้าใจง่าย คนต้องการพักผ่อนจากการงานที่หนัก แต่ผมก็งงเราไม่อยากใช้ความคิดหรือบำรุงความคิดกันบ้างเลยเหรอ

ไม่ค่อยดีเท่าที่ควรครับ...........เพราะไม่ดึงผู้ชมออกจากครอบครัว ผลประโยชน์ส่วนตัว มากนัก....อยากให้ดึงผู้ชมไปสู่สังคมกว้าง เช่น ประเพณี วัฒนธรรม อนุรักษ์ธรรมชาติ อุดมคติ การศึกษา เป็นต้นครับ..................... chayaporn_a.............ปล.ลองสังเกตหนังเกาหลีบางชุด เช่น แดจังกึม จูมง พ่อค้าฯ ฯลฯ จะพบว่า เขาสามารถถ่ายทà��­à¸”วัฒนธรรม ประเพณีชุมชนดั้งเดิม การมีหลักยึดในการดำรงอาชีพและครอบครัว(อุดมคติ) การอดทนต่ออุปสรรค ฯลฯ ดูแล้ว จิตใจยกระดับขึ้นบ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ ....แต่ดูบทละครไทยส่วนใหญ่แล้ว กลับใจตกต่ำลง เพราะคล้ายๆจะสื่อให้เรายอมรับชะตากรรม ยอมรับวาสนาเก่าๆ ยอมจำนนต่อระบบ สถาบันศักดินา มนตรา ไสยศาสตร์ อะไรทำนองนั้นครับ....จริงใจ

ถ้ากำลังพูดถึงละครในทีวี ขอใช้คำพูดของใครพูดคนแรกก้ไม่รู้เปรียบเทียบให้เห็นภาพก็คือ"ในน้ำเน่ายังมีเงาจันทร์"สำคัญที่ว่าผู้ชมมีความคิดอ่านกับเรื่องนั้นๆอย่างไรจะมองแค่เป็นน้ำเน่าหรือมองด้านดีที่มีเงาจันทร์สวยงาม

ส่วนการปรับปรุงที่นอกเหนือจากการกำหนดอายุผู้ชม,เวลาของการออกอากาศเป็นแค่ปลายเหตุ ควรที่จะไปกำหนดจากสมาคมหรือจัดองค์กรรัฐขึ้นมามีบทบาทหรือหน้าที่ในการกำหนดเป้าหมายในการทำหนัง,ละครอย่างเป็นเรื่องราวเช่น การบังคับว่าหนังทุกเรื่องถ้าออกอากาศช่วง prime time จะต้องมีตอนที่เกี่ยวกับการทำกับข้าวหรือทานข้าวร่วมกันของครอบครัว(สังเกตุใหมว่าดาราไทยน่าสงสารมากเล่นทั้งเรื่องไม่ใด้ทานข้าวกันเลยส่วนใหญ่จะมีดื่มหรือเที่ยวเท่านั้นในเรื่อง)หรือหนังหรือละครต้องมีตอนที่เป็นข้อคิดให้คำนึงถึงประเทศชาติแซมอยู่บ้างเป็นต้น.

บทละครเป็นงานสร้างสรรค์จากกระบวนการความคิด

ซึ่งแน่นอนผู้สร้างบทต้องเป็นผู้หาทางออกให้ตัวละครทุกตัว

หากทางออกที่นำเสนอต่อผู้ชมนั้น

-ฉลาด

-กล้าหาญ

-มีศักศรี

-เข้มแข็ง

-มีน้ำใจ

-มีจริยธรรม

-มีคุณธรรม

ถ้าทำได้ดีี้ผมถือว่าดี

คนดีที่แท้จริงคือบุคคลที่เข้มแข็ง กล้าหาญ ฉลาดปราดเปรื่อง

ไม่ใช่คนอ่อนแอ ขี้แย และโง่

ละครเป็นเรื่องที่ต้องแต่งแต้มและสิ่งที่เติมแต่งลงไป

พิสูจน์ภูมิปัญญาของผู้สร้าง ภูมิปัญญานั้นจะกลายเป็นทางเลือกในการแก้ปัญหา

ของคนจำนวนมากในสังคม

และหรือในบางคราวที่คนเราต้องการแค่ความเชื่อมั่นไม่ใช่เหตุผล

บทละครที่ผมขอชมว่าดีและติดตามชม

ทั้งที่บางครั้งอยากไปทำอย่างอื่นแต่ก็ลุกจากที่นั่งไม่ได้

คือละครที่สร้างจากบทประพันธ์ของคุณ คฑาหัส บุษปะเกศ

สำหรับผมเขา "ยอดเยี่ยม"

ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้เป็นยังไงบ้าง เพราะเมื่อก่อนมีแต่เรื่องที่ไม่ค่อยเป็นสาระและโอเวอร์แอคติ้งมาก ผิดธรรมชาติคนปกติดูขัดตา ก็เลยเลิกดูไปนานหลายปีแล้ว หันไปดูหนังจากต่างประเทศ หรือ สารคดีในยูบีซี เข้ามาอ่านดูคำตอบอื่นๆ เผื่อเปลี่ยนใจลองหันมาดูละครไทยบ้าง

บทละครหรือบทโทรทัศน์ส่วนใหญ่จะมาจากบทความ ชีวิตจริง หรือในนวนิยาย วรรณคดี พงศาวดาร ประวัติศาสตร์ ที่มีผู้คนสนใจมากหรือผู้สร้างประทับใจและเกิดแรงบันดาลใจที่จะถ่ายทอดออกเป็นรูปของสื่อ เช่นวิทยุ หรือโทรทัศน์ ละครเวทีบ้าง แต่การนำเสนอวัตถุดิบที่กล่าวข้างต้น ต้องมองดูว่าผู้นำเสนอจะมีจุดขายอะไร และควรแทรกอะไรเข้าไปเพื่อให้คนติดตาม เช่นถ้าบทละครจะสื่อความระหว่างความดีกับความไม่ดี เช่นนางเอกดี ซื่อจนดูเหมือนคนโง่ ก็เพิ่มบทนางร้ายหรือตัวอิจฉาให้มากจนคนดูสามารถเกลียดได้ นางเอกก็กลายเป็นคนดีในสายตาคนดู แม้เวลาปกติก็ไม่ใช่คนที่ดี เรียบร้อย ถ้าจะเน้นจุดขายของรูปร่างหน้าตา(เซ็กซี่) ก็เขียนบทละครให้คอนเซ็ปอกมาในแนวเรด.... หรือถ้าเครียดมากก็แทรกบทตลกเข้าไป

บทละครดีส่วนใหญ่เป็นบทที่ได้จากวัตถุดิบที่ดีอยู่แล้วให้เรื่องราวแง่คิด ความรู้ที่แฝงไว้ ความอดทนบากบั่น การเสียสละ ในแต่ละเรื่องพยายามสื่ออะไรเป็นจุดไคลแม็ก

บทละครที่ไม่ดี คนส่วนใหญ่จะคนจะบอกว่าน้ำเน่า คือเนื้อเรื่องเดิม ๆ ขึ้นต้นลำบากลงท้ายhappy ending แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งที่ต้องปรับปรุงก็คือการสื่อถึงความรุนแรง การสนับสนุนให้ทำความผิด เช่นบทนางร้าย คนเดียวก็แย่แล้ว ยังสื่อไปถึงคนรอบข้าง แม่ เพื่อน คนรับใช้ เป็นผู้คอยสนับสนุน ควรลดภาพเหล่านี้ลง และไปเพิ่มถึงจุดแข็งของตัวเอกที่ต้องอดทน เชื่อฟัง นบนอบ

เช่นเมื่อถูกทำร้ายจะไม่เก็บความรู้สึกไว้กับตัวเอง แต่จะคอยหาที่ปรึกษา และมีบทสอน ตักเตือน มากกว่าบทสนับสนุนของตัวร้ายสังคมสมัยนี้ต้องสอนเน้นหลักการให้คำปรึกษา ประนีประนอม มากกว่าการกร้าวร้าว ปะทะกัน มองดูละครให้สอนใจเรา

เอาข้อดีก่อนนะคะ....

1.ถ้าดูเพื่อความบันเทิง ไม่คิดอะไรมากก็ดูไปเถอะ

2.ในบางเรื่องก็ยังมีแง่คิดดีๆ ให้ดูอยู่บ้าง เช่นว่า"ทำดี ได้ดี"...

ข้อเสียบ้างนะคะ....

1.การแต่งกายของนักแสดง ขายแต่ความเซ็กซี่ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่สังคม

2.สื่อให้เห็นว่าคนมีการศึกษา แต่ว่าไม่มีสมองเลยสำหรับตัวร้าย

....ที่คอยตามราวีคนอื่นไม่เลือก...

ข้อควรแก้ไข....

1.การแต่งกายของนักแสดงไม่ควรเน้นให้โป๊จนเกินไป

2.บทตัวร้ายก็เอาร้ายแบบผู้ดีๆ หน่อยจะสนุกกว่าค่ะ...

ประโยชน์ของการมีละครให้ดู...

ส่งเสริมภาคธุรกิจการโฆษณา ซึ่งถือว่าเป็นรายได้มหาศาลอยู่

เพราะการมีละคร ก็ต้องคู่กับโฆษณา แล้วไอ้ค่าโฆษณาเช่น

30วินาทีหลังข่าวน่ะ ก็ขึ้นอยู่กับเรทติ้งผู้ชม....

อย่างเช่นว่า...

ตอนนี้ช่อง3เค้ามีจำเลยรัก ค่าโฆษณาช่วงละครน่ะปาเข้าไป

220000-250000ต่อนาทีค่ะ....

*-*เรียนบริหาร โฆษณาเลยพอรู้มาบ้างเล็กน้อยค่ะ....

ดี เพราะขายฝันดี คนส่วนใหญ่ของสังคม ยังต้องพึ่งฝันที่สมหวัง เป็นน้ำทิพย์หล่อเลี้ยงใจ ฝันของพวกเราจะสมหวังได้ อย่างน้อยก็ช่วงละครหลังข่าวนี่แหละ อาจจะบ่นว่าน้ำเน่าบ้าง พระเอกโง่บ้าง นางเอกบ้าบ้าง รวยกันได้อย่างไม่มีที่มาบ้าง วัน ๆ ทำบ้าอะไรกันมีกินทั้งปีบ้าง แต่สังเกตให้ดี ละครก็เปลี่ยนแปลงตามสภาพสังคมไปเลย ๆ ภาพนางเอกผู้แสนดี ซึ่งซ่อนรอยยิ้มแห่งความหวังไว้ใต้คราบน้ำตา เลือนหายจากจอแก้วไปทุกที ไม่ต้องเป็นบทสาวบริสุทธิ์ก็เป็นนางเอกได้ ไม่ต้องเป็นบทสุภาพบุรุษก็ได้เป็นพระเอกยอดนิยม ก็ฝันของพวกเราในสังคมมันเปลี่ยนไปแล้ว ส่วนไอ้เรื่องเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีกับเยาวชน บางทีถ้าเรา ๆ ท่าน ๆ ชักชวนให้ผู้ใหญ่ในสังคมเป็นแบบอย่างที่ดีกันได้ ในหมู่มากของสังคม ละครไทย ก็คงเปลี่ยนไปเป��¹‡à¸™à¹à¸šà¸šà¸­à¸¢à¹ˆà¸²à¸‡à¸—ี่ดีได้เอง คุณว่าไหม? เราเองนี่แหละที่อาจเป็นตัวอย่างที่แย่กว่า ตัวอย่างในละคร

เมื่อดูจนรู้ว่าไม่มีสาระ ก็ดูติดจนจะจบเรื่องแล้ว เลยไม่รู้ว่าที่ว่าน้ำเน่าเนี่ย หมายถึงคนดูหรือ คนสร้าง ผมว่าดีเพราะเป็นความบันเทิงที่เลือกดูหรือไม่ดูก็ได้